امواج سهمگین گرانیها همچنان ادامه دارد و بسیاری از مردم این روزها در گفتگوهای بی حوصله  و نگرانشان از گرانی برخی از کالاها همدیگر را مطلع میکنند، گرانی مسئله اول همه خانواده های ایرانی در این روزها است، اما آنچه دل مردم را بشدت خون کرده است سکوت قبرستانی مسئولین است ، مردم انتظار داشتند که حداقل مسولین با صداقت مسائل و مشکلات را با مردم در میان بگذارند، برخی از مسئولین که روزگاری با درآمد سرشار نفت بدمستی میکردند و به مردم بینوا تفرعون میکردند امروز گویا زبانشان لال شده است، صدا و سیمای جمهوری اسلامی که رسانه ملی محسوب میشود و باید خواسته های مردم را منعکس کند فاصله معناداری را با خواسته های مردم گرفته است، اما در چنین موقعیتی اوضاع در حوزه علمیه چگونه است؟

1-این روزها علمای حوزه نیز واکنشهای تند و تیزتری را از گرانیها انجام داده اند اما شدیدترین گرانی ها را آیت الله مکارم شیرازی انجام داده بود و دولت را متهم به بی تدبیری کرده بود، آیت الله امینی امام جمعه قم هم سهم تحریم ها را در گرانی ها ناچیز دانسته و دولت را متهم به ضعف مدیریت کرده است وی گفته است که مردم از دست گرانی بستوه آمده اند، آیت الله مقتدایی مدیر سابق حوزه هم خواسته است دولت در زمینه خواسته های مردم حرکت کند،حتی آیت الله نوری همدانی هم که کمتر از دولت انتقاد میکرد در دیدار مشاور رئیس جمهور در امور روحانیون یکی از علتهای فاصله افتادن بین دولت و علما را گرانی و مشکلات اقتصادی مردم دانسته است، اگر چه این اعتراضها نوشدارو بعد مرگ سهراب است اما باز گشت حوزه به سنت آزادگی و جوانمردی جای تقدیرو خوشحالی دارد.

2-در اکثر محافل طلبگی صحبت از گرانیها است، گرانی اجاره مسکن، گرانی کالاهای اساسی وحتی گرانی کتاب که از نیازهای علمی طلبه ها است مورد صحبت قرار میگیرد، مردم درگفتگوها با طلبه ها در مغازه ها سخن از گرانی میگویند وبا چهره درهم کشیده طلبه ها مواجه میشوند که خیلی از آنها حق را بجانب مردم میدهند و پاسخی ندارند وتنها میتوانند همدردی کنند وتاسف بخورند. برخی از طلبه ها که در دوران نامزدی بسر میبرند ترجیح داده اند این مدت را طولانی کنند چرا که هزینه های عجیب ازدواج هراسناک است، جالب این است که این روزها حتی طلبه های تندرو نیز سکوت اختیار کرده اند وخبری از راهپیمائیها و تجمعات ساختگی نیست.

3-بسیاری از مراکز حوزوی دست به تعدیل نیرو زده وتعداد زیادی از نیروها را از کار بیکار کرده اند، حوزه علمیه خواهران (جامعه الزهرا) امسال دوره های حضوری خود را حذف کرده است و  عذر بخشی از نیروها را خواسته است حتی سرویسهای رایگانی که خواهران طلبه را جابجا میکرد گویا تعطیل شده اند، جامعه المصطفی نیز دست به تعدیل نیروها زده است، شنیده میشود برخی از موسسات که وابستگی بیشتری به دولت دارند شیفت کاری خود را کم کرده و اضافه کاری را تعطیل کرده اند و مقررات جدیدی را در این زمینه ها وضع کرده اند، مرکز خدمات حوزه علمیه نیز در زمینه خدمات خود تجدید نظر کرده است حتی گفته میشود فروشگاه این مرکز از دادن کالای اقساطی خودداری میکند حتی برخی از طلبه ها بشوخی نگران آن هستند شهریه ناچیز آنها نیز قطع شود، البته باید خاطرنشان شود که دفاتر شهریه مدعی هستند که با کمکهای مردمی اداره میشوند و مشکلات دولتی ضربه ای به آنها نمیزند.

4-یکی ار نکات قابل تامل این است که ای کاش علمای حوزه از ابتدا برخی مصلحت سنجی های محافظه کارانه را کنار میگذاشتند و با آزادگی وظایف دینی و اجتماعی خود را در باب نظارت بردولت اعمال میکردند، از سالها پیش بسیاری از علما در محافل خصوصی منتقد بودند اما در محافل عمومی سکوت اختیار میکردند، موضع گیریها و تذکرات انها میتوانست در این وضعیت نابسامان نشان دهد که حداقل انها شریک جرم این اوضاع نیستند.

5-استقلال فکری و مالی حوزه های علمیه از افتخارات تاریخ این نهاد دینی است که آزادگی را بدنبال داشته است و این آزادگی میتوانست ضامن بقای دین در جامعه باشد، وضعیت اقتصادی امروز نشان میدهد که بخشهایی از حوزه وابستگی مالی به دولت پیدا کرده اند و اکنون با قطع شدن این کمکها این مراکز با مشکلات اساسی مواجه میشوند مضافا بر اینکه آزادگی فکری انها نیز تحت الشعاع قرار گرفته است، بهتر است حوزه علمیه از این وضعیت درس بگیرد و از برخی از وابستگی ها خود را رهایی بخشد که همانا حفظ اسلام در آزادی و آزادگی میسر است.